Yigit shu kun bir kichik e'tiborsizlikka yo'l

qo'ygandi. Bu e'tiborsizligi ehtimol bir vaqtning zida uning ulkan xatosi

ham edi. U qizdan telefon raqamini, hech blmasa, ish joyi yoki

manzilini srashni unutgandi. Buning uchun qanchalar afsus

chekmasin, endi befoyda edi. sha sohibjamol qizning gzal

chehrasi har daqiqada kz ngida paydo blaverardi. Avtobusda

qiz uning yelkasiga boshini qyib uxlab qolganidagi hayajonli

holatini ylab qolardi. Bir kun... Ikki kun... Uch kun... Yq, ortiq bu

taxlit yashab blmaydi. Uni topish kerak. Sevib qolganini aytish

kerak. Lekin qanday qilib? Faqat ismini-yu tug'ilgan kunini bilsa?

Keyin dizayner ekanligi ma'lum. Endi faqat qidirish kerak. Axir buni

sevgi deydilar. Sevgi - bu taqdir... * * * Oradan 5 oy tdi...

Xiyobonda, gavjum odamlar orasida telefonda kim bilandir

suhbatlashib ketayotgan yigit kimgadir urilib ketdiyu telefoni

qlidan tushib ketdi va chil-chil bldi. Yigit telefon blaklarini

yerdan oldi-yu jahl bilan sha insonga qaradi: - Kzizga qara.s...

Siz?! Yigitning qarshisida 5 oydan beri qidirib topolmaydigan, sha,

uning oromini g'irlab ketgan uzun sochli qiz turardi. Yigit uni sha

xayrlashishgan kundan boshlab qidira- qidira hech topolmasdi.

Internetdan, modalar uyidan, shaharning deyarli har bir hududidan

uni qidirgandi. Lekin qiz haqida biron ma'lumot topilmasdi. Chunki

qiz qirdi, dizaynerlik esa uning sevimli mashg'uloti edi xalos. Vaqt

tgan sari yigit taqdiriga tan bera boshlagandi. Haya, taqdir... Mana

u qizni yana yigitga uchrashtirmoqda edi. - Yaxshimisiz,- qizning

yoqimli ovozi hayolini bldi. - Endi, ha! - Telefoniz singani

uchunmi? - Yq... Uni siz sindirganiz uchun. "Hecham zgarmabdi".

Shu fikr har ikkisining hayolida paydo bldi. - Uzr srayman,

behosdan... Tg'risi, shoshib ketayotgandim... - Ha, bu shaharda

ham hamma shoshadi. - Xatto poyezdlar ham... Yana sha

vaqtlardagidek kulgu yangradi... - Taqdirni qarang, sizni 5 oy

qidirib topolmagandim, uni zi bizni 5 soniya ichida uchratdi.

Aytgancha, hali ham taqdiqga ishonmaysizmi,- yigit bir oz vaqtdan

keyin, ular chetroqdagi rindiqqa tirishgach qizdan sradi. - Yq,-

jilmaydi qiz. - Unaqada nima sabab aynan siz bilan bu taxlit

uchrashib qoldik? - Bu tasodif... Yigit qizning shu 5 oy ichida uni

unutib yubormaganligini sezdi. Har holda, uchrashganlarida, qiz

aytgan "poyezdlar ham shoshadi" iborasi uni nimadandir umidvor

qilardi. Shu kun yigit qiz bilan uzoq suhbatlashmadi. Lekin u qizning

telefon raqamini oldi. Shu kun yigitning yuzida ulkan quvonch

shukuhi porlardi. Har holda u qizning nima haqdadir chuqur yga

tolib qolayotganini payqamasdi. U mast edi. Baxtdan mast edi...Qiz poyezdga kech qolgan kun avtobusdan tushib, u bilan

xayrlashdiyu uyiga shoshdi. Bugun u juda xursand edi. Tug'ilgan

kuni juda ajoyib tardi. Oilasi davrasida haqiqiy bayram qilib

nishonlashdi. Tug'ilgan kun torti, sovg'alar... Mehmonlarni kuzatib,

charchagan kyi rniga yotarkan qiz bugungi sovg'alar ichida eng

ajoyibini qliga oldi. Bu yurakcha shaklidagi bejirim tumor edi.

Unga qarab biroz surbetroq, lekin bu ziga juda yarashadigan,

kelishgan yigitni yladi. Lablariga mayin tabassum yugurdi.

Tumorni yostig'ining ostiga qyib qydi-yu kzlarini uyquga

yumdi. Ertasiga darsda tiribdi-yu hayoli zida emas. Poyezd,

avtobus... "Nimalar bldi menga? Bir kunda u haqda shuncha

ylayapmanmi? Yq, men sevib qolmadim. Bu sevgi emas..." Lekin

qiz nohaq edi. U yigitni sevib qolgandi. Har tunda yostig'i ostidagi

tumorni qliga olib, shirin hayollar qilardi. Bu hayollar esa tobora

uni yigitga qattiqroq bog'lab borardi. sha lahzalarda qiz yigit uni

qidirayotganini sezardi, lekin hech narsa qilib blmasdi. Kutish

kerak. Faqat shu yl bor edi... 5 oydan sng... Qiz kunlar tib,

yigitning kelmasligiga ishonch hosil qildi. Qayerdan ham kelardi.

Balki butunlay unutib ham yuborgandir. Ayni shu vaqtlarda qizning

oilasida uni uzatish haqidagi mavzu kun tartibida turardi. Qiz

borgan sari bu talablarga rad javobini berishga qiynalardi. Oxiri

hammasini ota-onasining ixtiyoriga tashlab qydi. sha kunning

zidayoq qizning uyidan sovchilar rozilik javobi bilan chiqib

ketishdi... Ular ketishdi-yu qizni titroq bosdi. Xonasiga kirdi.

Tumorni qliga olib yig'lab yubordi. Negaligini zi anglamasdi.

Faqat yig'lagisi kelardi. Chunki u endi kelmaydi... Sovchilar

bolalikdagi dstidan edi. Juda yaxshi yigit, lekin... Nimayam qilardi?

Taqdiri shunaqa ekan. Haya, taqdir... U yana kimnidir eslatib

yubordi. sha kuni qiz tyib yig'ladi. Bor hasrati kz yoshlarga

qshilib yuragidan chiqib ketdi. Bugun qiz unashtirildi. Lekin yuragi

hijil. Hamma baxt tilayapti. Qaydam? Tyni kuyovning ishlari tufayli

40 kundan keyinga belgilashdi. Qiz zini chalg'itishga urinardi.

Xonasiga kirib har doimgidek qadrdon tumorni qliga oldi. Unga

bir oz tikilib turgach yana joyiga qaytarib qydi. "Yq, bugun uni

qlimda olib yuraman. Birinchi va snggi bor...",- qaror qildi qiz.

Xiyobonda tumorni mahkam siqib shoshib ketardi. Keyin... Keyin

urilib ketdi. Telefoni qlidan tushib sinib ketgan yigitga qaradi- yu

qiz qlidagi tumorni qattiqroq siqdi... Telefon orqali suhbatlar...

Uchrashuvlar. Hammasi chiroyli edi.